Uzun ve birbirine benzeyen seneler ağır ağır geçtiler. Yusuf ’un arkadaşları hep eski arkadaşlar, mahalle hep eski mahalle, bulgur değirmeni eski değirmen ve onu çeviren kadınlar hep eski kadınlardı. Yalnız, bulgur serili olan çarşafın kenarında şimdi bu kadınların kirli birer çocukları oynuyordu; elleri kalınlaşmış, sesleri ve kahkahaları kalınlaşmıştı. Yusuf, Kuyucak’tan çıkalı altı sene olmuştu. Artık oraları unutmuş gibiydi. Yalnız bu kasabanın çocuklarıyla anlaşamadığı zamanlar köyündeki arkadaşlarını müphem birtakım hislerle aradığı olurdu. Kuyucaklı Yusuf, yiğitliğin ve kahramanlığın destansı bir şekilde anlatıldığı bir eserdir. Yazarın en çok sevilen eserlerinden biri olan Kuyucaklı Yusuf yazıldığı günden beri aynı heyecanla okunmaya devam etmektedir.

(Tanıtım Bülteninden)