Karanlıktaki adamın muhtarlığın önünde bir süre durmasını seyretti Nihat. En ufak bir kıpırtı göstermeden orada saklanıyordu. Çok fena köşeye sıkışmıştı çünkü aralarındaki mesafe sadece on-on beş adım kadardı. Nihat, nerdeyse ağaçla bütünleşerek kendini tamamen gizlemeyi başarmıştı neyse ki."
Evet, bedeli vardır; attığımız her adımın, boşa geçirdiğimiz her uykunun... Ne yaparsak elimize geçen odur. Tarih boyunca bunun aksi ne görüldü ne de görülecektir.