Bu eserde Osmanlı’nın son döneminden dört (M. Sadık Rıfat Paşa, Mustafa Reşid Paşa, Said Halim Paşa ve Filibeli Ahmet Hilmi), Cumhuriyet döneminden de üç düs¸ünür-bilgini (Erol Güngör, Cemil Meriç ve Nurettin Topçu) tercih edilerek modernles¸me bagˆlamında Türk düs¸üncesi anlas¸ılmaya çalıs¸ılmıştır. Yalnızca bahsi geçen düs¸ünürlere ve düs¸üncelerine bakıldıgˆında düs¸ünce dünyamızın çok zengin oldugˆu görülecektir. Türk düs¸ünce tarihinde düs¸ünürlerin kus¸atıcı birikimleri sosyal bilimci yönleriyle ele alınarak modernles¸meye-Batılılas¸maya yönelik degˆerlendirmeler yapılmaya çalıs¸ılmıştır. Kitapta bahsi olunan yazar ve düs¸ünürler, kök medeniyet gelenegˆinden kopmus¸ olmayıp bu gelenegˆi ciddiye alan ve bu medeniyetten beslenmek gerektigˆine vurguda bulunan Türk-I·slam düs¸üncesine katkıda bulunmus¸ olan s¸ahsiyetlerdir. Bu s¸ahsiyetlerin hem vazifelerinden hem de düs¸ünür-mütefekkir sıfatlarından dolayı yazdıkları önemli olup son yüz elli küsur yılı anlayıp sagˆlam bir muhasebeden hareketle 21. yüzyılda hem kendimizi hem de Batı’yı dogˆru anlama çabası içerisinde bulunabiliriz. Her ne kadar 19. yüzyıl ve 20. yüzyıl, Türk-I·slam Düs¸üncesi için zayıf dönemler olarak görülüp eles¸tiriye ugˆrasa da bilakis zengin düşünür-mütefekkir ve düşüncelerine şahitlik yapmıştır. 19. yüzyılın sonu 20. yüzyılın bas¸ında Babanzade Ahmet Naim, Yusuf Akçura, Ziya Gökalp, Mehmet Akif Ersoy; 1940’lı yıllar sonrası Seyyid Ahmet Arvasi, Necip Fazıl Kısakürek, Yahya Kemal Beyatlı, Semiha Ayverdi, Peyami Safa, Sezai Karakoç, Cahit Zarifogˆlu ve I·smet Özel gibi Türk-I·slam Düs¸üncesine katkıda bulunan fikir adamları ve çalıs¸maları da modernles¸me bagˆlamında ele alınmalıdır. Hususiyetle 19. ve 20. yüzyıl Türk düs¸üncesini anlayabilirsek 21. yüzyılda siyasal, toplumsal, kültürel ve bilimsel fikriyatımızı daha sagˆlam temeller üzerine oturtabiliriz. Descartes’ın dedigˆi gibi sagˆlam kayayı bulabilirsek üzerine sagˆlam bir yapı (fikir-medeniyet) ins¸a edebiliriz.