Orta Doğu coğrafi konum, dinler ve zengin yeraltı kaynakları olmak üzere üç unsur büyük bir önem arz etmektedir. Bölgenin sahip olduğu bu zenginlik sömürgeci devletler tarafından kendi çıkar ve menfaatlerine göre farklı isimlendirilmiştir.

Petrolün keşfedilmesiyle yönünü bu coğrafyaya çeviren sömürgeci devletler bu bölgeye hâkim olmak için dini, ırkı, siyasi ve etnik yapı üzerinden planlar yaptılar. Bu planları yapan dönemin devletleri İngiltere, Fransa, Rusya, Almanya, İtalya ve ABD'dir.

Bu devletler Osmanlı Devleti'nin Orta Doğu topraklarını kendi aralarında paylaşmak için İstanbul, Londra, Sykes-Picot ve Saint Jean De Maurienne Antlaşmaları yaptılar. İngilizler Orta Doğu'da hâkimiyetini artırmak için Winston Churchill, Thomas Edward Lawrence, Topal Molla lakaplı ajanlarını ve Osmanlı Devleti'nin Mekke Emiri olan Şerif Hüseyin'i, Yahudiler Müslüman kılığına girmiş ajanlarını, ABD ise misyonerlerini harekete geçirdiler.