Yetmişli yılların sonu seksenli yılların başında çocuk oldum ben. Bizim çocukluğumuzda duvarlarda kırmızı ya da yeşil renklerde yazılar olurdu... Her ne kadar anlamasak da... Bir de ağaçların kalın gövdelerinde kazınmış, ortasından ucu sivri ok geçen kalpli şekiller... İşte bunu anlıyorduk...

Şehir yalnızlığıyla büyütülmüştük biz. Bu yüzdendi Büyükşehir Belediyesi yazan banklara kazınmış insanların baş harflerinin sessizliği...

Bilmeden yaralamıştık ağaçları, bankları, duvarları... Sonra yıllar geçti, duvarlar başka başka renklere boyandı, ağaçlar budandı, banklar yerlerinden kaldırıldı... Geriye koskoca bir yanlışlık kaldı...

Geriye koskoca bir yalnızlık kaldı...