İtinalı bir hayata azmettikten sonra her şeye rağmen yolda devamlı olmak çok önemlidir. Salıncaktan düşen çocuk hiç küser mi parka? Sıkılmak, kırılmak, dertler görmek, problemler tecrübe etmek hayata küsmeyi gerektirmez. İnsanlardan uzaklaşmak, ümidi bırakmak, güveni terk etmek, sevgiyi öldürmek için yeterli sebep değildir bunlar. Dünya üzerinde iyilik yoksa onu yeniden icat etmek gerekir. İtinayla yaşamanın bedeli olan sıkıntılar elbette karşımıza çıkabilir ama tam yaşayıp tam işler yapmak, potansiyelimizi ortaya çıkarmak ancak itinayla yaşadığımızda mümkündür. 
Konuşması kolay, yapması emek, zorlanma, gayret isteyen şeylerdir bunlar. Niçin yapacağım bunları? Kimse için değil, kendim için. Çünkü bazen ne yapsan boştur, kimse görmez. Yaparsın ve kimse fark etmez bile. Bu nedenle kimseden takdir, teşvik, teşekkür beklemeden itinayla konuşacak, dinleyecek, yapacak, susacağız; bize böylesi yakıştığı, doğru bir hayatı böyle yaşayabileceğimiz için. Ve bütün bunları ertelemeden yapmalı, zamana bırakmamalıyız. Şartların olgunlaşmasını bekliyorsun ama ya şartlar da senin olgunlaşmanı bekliyorsa?