Bağlama, bu coğrafyada yaşamış insanların duygu ve düşüncelerini dile getirmek için yüzyıllardır kullandığı bir müzik aleti (iletişim aracı) olmuştur.

Türk halk müziğinde yaygın olarak kullanılan telli ve tezeneli bu alet farklı şekilde, farklı boyutlarda, farklı kullanım tarzlarıyla yine yüzyıllardır değişime uğramıştır. Zaman içerisinde bağlama eğitimi veren okullar, kurslar, halk eğitim merkezleri, icra heyetleri kurulmuş ve yüz yüze eğitim yoluyla kazanılan yeni icracılar bağlamanın sesine, rengine yeni motifler katarak insanların kulaklarında yer etmeye çalışmışlardır.

Bu kültürel miras günümüze kadar birçok farklı metot ve farklı eğitim modelleri kullanılarak elden ele, dilden dile taşınmıştır. Günümüzde gelişen teknoloji bağlama eğitiminde geleneksel yüz yüze eğitim zorunluluğunun yerine yepyeni imkanlar yaratmıştır. Bağlama dersleri artık fizikî olarak birebir işlenilmesinden ziyade tek taraflı yani metotlar yardımı ile de işlenilmeye başlanmıştır.

Teknolojik imkanlar ve metot kitapları zaman sorunu olanlara ve öğreticiye ulaşmak konusunda çeşitli zorluklar yaşayanlara kolaylık sağlamaktadır. İnternet üzerinden ulaşılan sosyal ağların varlığı da eğitim ve icra sahalarının genişlemesine yardımcı olmuştur.