800 yıl önce göçebe kabileler tarafından Orta Asya bozkırlarında kurulan ve Büyük 
Okyanus kıyılarından İran, Rusya ve Macaristan’a kadar çok geniş topraklarda 
hüküm süren Büyük Moğol İmparatorluğunun kurucusu Cengiz Han’ın yaşam 
öyküsüyle sürükleyici bir tarihî romanın sayfalarında tanışacaksınız. Romanda 
Cengiz Han’ın liderlik sırlarına dair çok ilginç noktalar ve kendisinden sonra yıllarca 
uygulanmaya devam eden ünlü Yasa’sının en önemli maddeleri yer alıyor:
– Büyüklerimiz bize daima, ayrı kalp ve fikirlerin bir vücut teşkil edemeyeceklerini
 söylediler. Fakat ben bunun aksini ispat edeceğim. Nüfuzumu komşularıma da 
kabul ettireceğim.
 “Zehirli cengâverleri”ni bir kabile konfederasyonu hâlinde şekillendirmek, kabile 
düşmanlarını tebaası hâline getirmek... Cengiz Han’ın Tasavvuru işte bu idi.
 Ve bu hedefini hakikaten çok büyük olan sabrı ile gerçekleştirmeye koyuldu.(…)
 Cengiz Han, eğer ölürse yüksek sesle kendi kanunlarının dayanak noktası olan 
Yasa’nın okunmasını ve herkesin bu yasaya sadakat göstererek yaşamalarını 
emretti.
 Ordusu ve zabitleri için de başka şeyler söyledi:
 “Benimle beraber geliyorsunuz. Bize hakaretle muamele eden adamın bütün 
kuvvetimizle başını taşa vuracağız. Zafer hepimizin müşterek malıdır. On kişiye 
kumanda eden de on bin kişiye kumanda eden kadar tetikte ve itaatkâr olsun. 
Kim vazifesinde kusur ederse hem kendini hem karılarını hem de çocuklarını 
idam ederim.”
 Cengiz Han’ın ordu düzeni, emsalsiz posta teşkilatı, bilime ve âlimlere verdiği 
önem, yabancı elçilere yaklaşımı eserde yer verilen konular arasında. Roman, 
Cengiz Han’dan sonra oğullarının saltanat dönemlerinde altın devrini yaşayan 
imparatorluğu ile Moğolların son derece ilginç âdetleri ve yaşam felsefelerine 
ilişkin ayrıntılı bilgi ve hoş anekdotlar sunuyor.
 Ögedey sakinliği ve şişmanlığı, elinin altında Katay’ın hazineleri ve memleketten 
seçilmiş bir düzine kadınla, hudutsuz otlaklara dağılmış at sürüleri ile bize son 
derece ilginç bir barbar tipi arz eder. Hareketleri bir kralınkine hiç benzemiyordu. 
Yanındakiler, her gözüne ilişeni vermek hususundaki cömertliğine itiraz ettikleri 
zaman, bu dünyadan nasıl olsa yakında gideceğini ve ondan sonra ancak 
insanların hatırasında yaşayacağını söyleyerek karşılık verirdi.
 Acem ve Hint hükümdarlarının servet yığmalarını anlamsız bulurdu:– Bunlar budalalık yapıyorlar. Servetleri çok işlerine yaramadı. Birlikte mezara 
götürecek hiçbir şeyleri yok, derdi.