Bu çalışmada tasavvufî terbiyede önemli bir yere sahip olan olan nefis mertebeleri, özellikle Halvetî şeyhleri tarafından esas alınan ve etvâr-ı seb‘a olarak da isimlendirilen sistem, 19. yüzyıl Şâbânî-Bekrî şeyhlerinden ve velûd müelliflerinden olan Harîrîzâde Muhammed Kemâleddin Efendi’nin Fecru’l-Esmâ ve Subhu’l-Müsemmâ adlı eseri üzerinden işlenmiş, ayrıca mezkur eserin çeviriyazılı metni küçük bir lügatçe ilavesiyle verilmiştir. Bilhassa tarîkatların yozlaşmakla itham edildiği 19. yüzyıl gibi yakın bir tarihte Harîrîzâde tarafından kaleme alınan eser, bu dönemde de tasavvufun asıl amacı olan kâmil insan yetiştirme hususunda gayretlerin devam ettiğini ortaya koymaktadır.