“Sanatkâr, lisanın denizine kendi kanını katmak ihtiyacını duyan

ve kalbinin ateşini teskin için bu umman içine dalan bir mahluktur,”

diyor Abdülhak Şinasi Hisar. Hisar’ın Everest’teki külliyatı, bu

kavrayışla ve ayrıca sanatçıyı bir mütefekkir, bir yol gösterici olarak

gören bir tavırla kaleme aldığı kurmaca dışı yazılarının yayımlanmasıyla

büyüyor.

Edebiyat Yazıları 2, daha evvel yayımlanan Edebiyat Yazıları 1’in tamamlayıcısı niteliğinde. “Romana Dair”, “Şiire Dair”, “Tenkide ve

Tercümeye Dair” ve “İlgili Söyleşiler” başlıklı dört bölümden oluşan

bu kitap, Abdülhak Şinasi Hisar’ın 1921-1955 yılları arasında kaleme

aldığı, edebî türlerin niteliklerine odaklanan yazılarının yanı sıra

kendisiyle 1943-1963 yılları arasında edebî türler üzerine yapılmış

söyleşileri de bir araya getiriyor.

Edebî eserin meydana gelişi o kadar bir fikir hadisesinden ibaret değildir

ki, bu hatta sadece bir sanat meselesi bile sayılamaz. O daima

bunlara hükmeden bir vakıadır. Münekkitler bu ibda hadisesini tetkik

edebilirler fakat onu birtakım şartlara ve kayıtlara bağlayamazlar.

Edebî bir eserin doğuşuna evvelinden şartlar koşmak, ancak onun ölü

doğmasına sebep olabilir.